کاربرد آجرهای نیروگاهی

کاربرد آجرهای نیروگاهی:

تولید آجرهای نیروگاهی و تأثیر آن در صنعت برق ایران:

تولید برق یکی از نیازهای اساسی جوامع مدرن است که در روند رشد و توسعه اقتصادی نقش مهمی ایفا می‌کند. در این راستا، کشورهایی مانند ایران که دارای ظرفیت‌های طبیعی و زیرساخت‌های پیشرفته هستند، می‌توانند با تولید انرژی از منابع مختلف، به‌ویژه از نیروگاه‌های گازی، نیازهای داخلی خود را برآورده کنند.

در ایران، تولید برق به روش‌های مختلفی صورت می‌گیرد که از جمله آن‌ها می‌توان به تولید برق از طریق سوخت‌های فسیلی، انرژی هسته‌ای، بادی و آبی اشاره کرد. روش فسیلی همچنان بیشترین سهم را در تولید برق کشور دارد. در نیروگاه‌های فسیلی، تولید برق به‌وسیله سوخت‌هایی مانند گاز، گازوئیل و مازوت انجام می‌شود. برای تولید برق از این روش‌ها، از توربین‌های گازی استفاده می‌شود که در محفظه احتراق آن‌ها، آجرهای نیروگاهی به‌کار می‌رود.

تولید آجرهای نیروگاهی

آجرهای نیروگاهی که در محفظه احتراق توربین‌های گازی مورد استفاده قرار می‌گیرند، باید ویژگی‌های خاصی داشته باشند تا بتوانند در دماهای بسیار بالا و تحت شرایط سخت کاری عملکرد مطلوبی داشته باشند. این آجرها به‌طور خاص باید در برابر شوک‌های حرارتی، فرسایش شیمیایی و سایش ناشی از گازهای حاصل از احتراق مقاوم باشند. از آنجا که در محفظه احتراق توربین‌ها دمای هوا به 1200 درجه سانتی‌گراد و در برخی نقاط به 1600 درجه سانتی‌گراد می‌رسد، آجرها باید توان تحمل چنین دماهایی را داشته باشند.

در ایران، شرکت اطلس‌سرام‌کویر توانسته است با استفاده از فناوری نانو و روش فوق سرمایش، آجرهای نیروگاهی تولید کند که توان تحمل دمای بالای 1800 درجه سانتی‌گراد را دارند. این آجرها همچنین دارای تخلخل 16 درصد، دانسیته 2.9-3، مقاومت به خوردگی بالا و قابلیت استفاده در محیط‌های اسیدی و بازی هستند. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که آجرهای تولید شده از دوام و کارایی بالایی برخوردار باشند.

ویژگی‌های آجرهای نیروگاهی

آجرهای نیروگاهی که به‌ویژه در محفظه احتراق توربین‌های گازی استفاده می‌شوند، ویژگی‌ها و خصوصیات خاصی دارند که آن‌ها را برای تحمل شرایط شدید دمایی، شیمیایی و مکانیکی مناسب می‌سازد. این ویژگی‌ها باید با دقت طراحی شوند تا آجرها بتوانند در محیط‌های بحرانی نیروگاه‌ها به‌طور مؤثر عمل کنند. در ادامه، به ویژگی‌های اصلی آجرهای نیروگاهی پرداخته می‌شود:

مقاومت حرارتی بالا:آجرهای نیروگاهی باید قادر به تحمل دماهای بسیار بالا باشند. دمای محفظه احتراق توربین‌ها می‌تواند به‌طور پیوسته به 1200 درجه سانتی‌گراد یا بیشتر برسد و در برخی نواحی، دما حتی تا 1600 درجه سانتی‌گراد نیز افزایش یابد. به همین دلیل، آجرهای نیروگاهی باید از مواد نسوز با نقطه ذوب بالا ساخته شوند تا در برابر این حرارت‌های شدید مقاومت کنند. معمولاً این آجرها قادر به تحمل دمایی تا 1800 درجه سانتی‌گراد هستند.

 مقاومت به شوک حرارتی:آجرهای نیروگاهی باید قادر به تحمل تغییرات سریع دما (شوک حرارتی) باشند. این ویژگی به‌ویژه در نواحی نزدیک به پره‌های توربین که دما به‌طور مداوم تغییر می‌کند، بسیار حیاتی است. آجرها باید در برابر سرد و گرم شدن‌های مکرر بدون ترک خوردن یا تغییر خواص، مقاومت نشان دهند. این ویژگی مهم از طریق استفاده از مواد خاص و کنترل دقیق فرآیند تولید حاصل می‌شود.

مقاومت به فرسایش و سایش:آجرهای نیروگاهی باید در برابر سایش و فرسایش ناشی از گازهای حاصل از احتراق و حرکت پره‌های توربین مقاوم باشند. گازهای احتراقی به‌ویژه در دماهای بالا می‌توانند موجب سایش و تخریب سطح آجر شوند. به‌طور خاص، آجرهای استفاده‌شده در بخش‌های نزدیک به محل احتراق باید مقاومت بالایی در برابر سایش داشته باشند تا بتوانند طول عمر بیشتری داشته باشند و عملکرد مطلوب خود را حفظ کنند.

مقاومت شیمیایی بالا:آجرهای نیروگاهی باید در برابر گازهای خورنده مانند گوگرد و ترکیبات اسیدی مقاومت داشته باشند. گازهای حاصل از احتراق سوخت‌ها (خصوصاً گازوئیل و مازوت) معمولاً شامل ترکیبات شیمیایی هستند که می‌توانند به مواد نسوز آسیب بزنند. بنابراین، آجرها باید ویژگی‌های مقاومتی ویژه‌ای در برابر این ترکیبات شیمیایی داشته باشند تا از تخریب سریع آن‌ها جلوگیری شود.

مقاومت به اکسیداسیون:در اثر حرارت بالا و تماس با گازهای مختلف، برخی از آجرهای نیروگاهی ممکن است در معرض اکسیداسیون قرار گیرند. مقاومت در برابر اکسیداسیون یکی از ویژگی‌های مهم آجرهای نیروگاهی است که به طول عمر بیشتر آن‌ها کمک می‌کند. این ویژگی از طریق استفاده از مواد مقاوم به اکسیداسیون در ترکیب آجر و فرآیندهای تولید ویژه به‌دست می‌آید.

طول عمر بالا:آجرهای نیروگاهی باید طول عمر بسیار بالایی داشته باشند تا نیاز به تعویض مکرر نداشته باشند. این طول عمر معمولاً با ویژگی‌هایی همچون مقاومت در برابر شوک‌های حرارتی، سایش و فرسایش، و همچنین مقاومت شیمیایی افزایش می‌یابد. آجرهای نیروگاهی معمولاً باید حداقل 30000 ساعت کارکرد را تحت شرایط شدید تحمل کنند.

 دقت ابعادی بالا:آجرهای نیروگاهی باید دقت ابعادی بالایی داشته باشند تا به‌طور دقیق در محل‌های مشخص در محفظه احتراق نصب شوند. اندازه‌گیری‌های دقیق با استفاده از دستگاه‌های پیشرفته مانند CMM (Coordinated Measuring Machine) برای اطمینان از دقت ابعادی و سازگاری کامل آجرها انجام می‌شود. این دقت ابعادی برای جلوگیری از آسیب به پره‌های توربین و تضمین عملکرد مناسب ضروری است.

 مقاومت در برابر تنش‌های ترمومکانیکی:آجرهای نیروگاهی باید بتوانند تنش‌های ترمومکانیکی را تحمل کنند. این تنش‌ها ناشی از تفاوت‌های دمایی، تغییرات فشار و نیروهای وارد شده توسط گازهای احتراق و همچنین حرکت پره‌های توربین ایجاد می‌شوند. آجرها باید به‌گونه‌ای طراحی شوند که تحت این تنش‌ها دچار ترک یا شکست نشوند و بتوانند به‌خوبی در محل خود باقی بمانند.

 مقاومت به گازهای سمی و خورنده:در فرآیند احتراق، گازهای حاصل از سوخت‌های فسیلی معمولاً شامل ترکیبات سمی و خورنده‌ای مانند SO₂ و CO₂ هستند. آجرهای نیروگاهی باید مقاومت بالایی در برابر این گازها داشته باشند تا از تخریب سریع سطح آجر جلوگیری شود و عملکرد مطلوب در مدت زمان طولانی حفظ گردد.

عملکرد در محیط‌های اسیدی و بازی:آجرهای نیروگاهی باید مقاومت بالایی در برابر محیط‌های اسیدی و بازی نیز داشته باشند. گازهای احتراق در برخی از شرایط ممکن است ترکیبات اسیدی یا بازی تولید کنند که می‌تواند به آجرها آسیب برساند. بنابراین، آجرها باید ویژگی‌های مقاومتی برای مقابله با این شرایط را داشته باشند.

 استفاده از فناوری نانو:در تولید آجرهای نیروگاهی از فناوری نانو برای بهبود خواص آن‌ها استفاده می‌شود. استفاده از نانوذرات در ترکیب آجر باعث افزایش مقاومت شیمیایی، بهبود مقاومت در برابر شوک حرارتی و افزایش دوام آجرها در برابر شرایط سخت می‌شود. این فناوری موجب بهبود ساختار داخلی آجر و کاهش تخلخل آن می‌گردد.

فرآیند تولید آجرهای نیروگاهی

آجرهای نیروگاهی که به‌ویژه در محفظه احتراق توربین‌های گازی استفاده می‌شوند، به‌عنوان یکی از اجزای اساسی برای تولید انرژی و حفظ کارایی توربین‌ها، نیاز به ویژگی‌های خاصی دارند. فرآیند تولید این آجرها با استفاده از مواد خاص و تکنیک‌های پیشرفته انجام می‌شود تا مقاومت بالا در برابر دماهای بسیار بالا، شوک‌های حرارتی، سایش و فرسایش شیمیایی را تضمین کند. در ادامه، فرآیند تولید آجرهای نیروگاهی به‌طور مفصل شرح داده شده است.

انتخاب مواد اولیه:فرآیند تولید آجرهای نیروگاهی از انتخاب مواد اولیه آغاز می‌شود. این مواد معمولاً شامل ترکیبات سرامیکی با نقطه ذوب بالا، مواد نسوز و مقاوم در برابر شرایط سخت محیطی هستند.

فرآیند تهیه و ترکیب مواد:مواد اولیه پس از انتخاب به‌صورت پودرهای ریز یا ذرات درآورده می‌شوند و با نسبت‌های مشخص ترکیب می‌شوند. در این مرحله، مواد به‌طور دقیق با یکدیگر مخلوط می‌شوند تا خواص مطلوب به دست آید. این ترکیب ممکن است شامل اضافه کردن برخی مواد افزودنی برای بهبود خواص مکانیکی و شیمیایی آجرها باشد. ترکیب این مواد باید به‌گونه‌ای باشد که در فرآیند پخت بتوانند با حفظ خواص اصلی خود، آجرهایی با دوام و مقاوم تولید کنند.

پرس و فرم‌دهی آجرها:پس از آماده‌سازی ترکیب مواد اولیه، مرحله بعدی فرآیند تولید آجرهای نیروگاهی، پرس و فرم‌دهی است. در این مرحله، ترکیب مواد به‌دست‌آمده به‌وسیله دستگاه‌های پرس مخصوص به فرم آجر تبدیل می‌شود. این آجرها باید با ابعاد دقیق و استاندارد ساخته شوند، چرا که هرگونه عدم دقت در ابعاد می‌تواند به مشکلاتی در نصب و عملکرد نهایی در محفظه احتراق توربین‌ها منجر شود. برای اطمینان از دقت بالا، اندازه‌گیری‌های دقیق با استفاده از دستگاه‌های پیشرفته همچون CMM انجام می‌شود.

 فرآیند پخت:پخت آجرها در کوره‌های خاصی با دمای بسیار بالا صورت می‌گیرد. در این مرحله، آجرها تحت دمای 1600 تا 1800 درجه سانتی‌گراد قرار می‌گیرند تا ساختار کریستالی مواد اولیه به‌طور کامل تغییر کند و آجر به یک ساختار محکم و مقاوم در برابر دماهای بالا تبدیل شود. در این فرآیند، مواد به‌صورت کامل به یکدیگر پیوند می‌خورند و آجرها مقاومت بسیار بالایی در برابر دماهای شدید پیدا می‌کنند.

آزمایش‌های کیفی:پس از پخت، آجرهای تولیدشده باید تحت آزمایش‌های کیفی دقیق قرار گیرند. این آزمایش‌ها شامل بررسی خواص مکانیکی، مقاومت در برابر شوک‌های حرارتی، مقاومت به خوردگی، تلورانس ابعادی و میزان تخلخل آجرها هستند. آجرها باید بتوانند در شرایط واقعی محفظه احتراق توربین‌های گازی که به‌طور مداوم تحت فشار و دمای شدید قرار دارند، عملکرد مطلوبی داشته باشند.

 بسته‌بندی و ارسال:پس از اتمام آزمایش‌های کیفی و اطمینان از مطابقت آجرها با استانداردهای مورد نیاز، آجرهای نیروگاهی آماده برای بسته‌بندی و ارسال به نیروگاه‌ها می‌شوند. بسته‌بندی این آجرها باید به‌گونه‌ای باشد که از آسیب‌دیدن آن‌ها در طول حمل‌ونقل جلوگیری شود. برای این منظور، از بسته‌بندی‌های مقاوم و محکم استفاده می‌شود.

 نصب در نیروگاه‌ها:آجرهای نیروگاهی پس از ارسال به نیروگاه‌ها، در محفظه احتراق توربین‌های گازی نصب می‌شوند. در این مرحله، دقت در نصب آجرها بسیار اهمیت دارد، زیرا حتی یک خطای کوچک در نصب می‌تواند به عملکرد نادرست توربین‌ها و کاهش کارایی آن‌ها منجر شود. این آجرها باید به‌گونه‌ای نصب شوند که در برابر فشار و حرارت بالا مقاوم بوده و هیچ‌گونه نقصی در عملکرد محفظه احتراق ایجاد نکنند.

کاربرد آجرهای نیروگاهی

آجرهای نیروگاهی به‌طور خاص در بخش‌های مختلف نیروگاه‌های حرارتی و گازی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این آجرها به دلیل ویژگی‌های خاص خود، توانایی تحمل شرایط سخت محیطی را دارند و به بهبود عملکرد و کارآیی نیروگاه‌ها کمک می‌کنند. در ادامه، به بررسی کاربردهای اصلی آجرهای نیروگاهی پرداخته می‌شود:

 استفاده در محفظه احتراق توربین‌های گازی:یکی از اصلی‌ترین کاربردهای آجرهای نیروگاهی، استفاده از آن‌ها در محفظه احتراق توربین‌های گازی است. در این محفظه، سوخت به‌منظور تولید حرارت و تولید گازهای داغ سوزانده می‌شود که این گازها برای چرخش پره‌های توربین مورد استفاده قرار می‌گیرند. محفظه احتراق در دمای بسیار بالا (حدود 1200 تا 1600 درجه سانتی‌گراد) عمل می‌کند و آجرهای نیروگاهی به‌عنوان عایق حرارتی و محافظ در برابر این حرارت بالا در این نواحی قرار می‌گیرند.

استفاده در بخش‌های بالای سر توربین:آجرهای نیروگاهی در بخش‌هایی از محفظه احتراق که بالای سر پره‌های توربین قرار دارند، نصب می‌شوند. این بخش‌ها تحت فشار بسیار بالایی قرار دارند و دمای آن‌ها می‌تواند به حد بسیار بالایی برسد. آجرهای نیروگاهی در این نواحی باید تحمل شوک‌های حرارتی بالا و همچنین تغییرات سریع دما را داشته باشند تا بتوانند به‌طور مؤثر از تجهیزات دیگر محافظت کنند و در عین حال عملکرد توربین را تسهیل نمایند.

استفاده در دیواره‌ها و کف محفظه احتراق:آجرهای نیروگاهی علاوه بر استفاده در نواحی بالای سر توربین، در دیواره‌ها و کف محفظه احتراق نیز به‌کار می‌روند. این نواحی به‌طور مداوم در معرض گازهای داغ حاصل از احتراق، فشار بالا و تغییرات دمایی قرار دارند و باید از آجرهایی استفاده شود که مقاوم به سایش، خوردگی و دماهای بالا باشند. این آجرها به‌عنوان یک عایق حرارتی عمل کرده و مانع از انتشار حرارت به سایر بخش‌های نیروگاه می‌شوند.

مقاومت در برابر مواد شیمیایی:آجرهای نیروگاهی باید مقاومت بالایی در برابر گازهای شیمیایی حاصل از احتراق و سوخت‌های مختلف (مانند گازوئیل، مازوت و یا گاز طبیعی) داشته باشند. این گازها معمولاً ترکیبات خورنده‌ای نظیر گوگرد دارند که می‌تواند باعث آسیب به سطوح آجرها شود. به همین دلیل، آجرهای نیروگاهی باید بتوانند در برابر این مواد شیمیایی مقاوم باشند و از آسیب به سایر تجهیزات و ساختارهای نیروگاه جلوگیری کنند.

 استفاده در نیروگاه‌های فسیلی:در نیروگاه‌های فسیلی که برق از سوخت‌های فسیلی مانند زغال‌سنگ، گازوئیل یا گاز طبیعی تولید می‌شود، آجرهای نیروگاهی به‌طور گسترده‌ای در محفظه‌های احتراق و دیواره‌های توربین‌های گازی و بخاری به‌کار می‌روند. این آجرها به‌عنوان یک جزء کلیدی در فرآیند احتراق عمل کرده و باعث بهبود کارایی تولید برق در این نیروگاه‌ها می‌شوند.

استفاده در سیستم‌های خنک‌سازی و جذب حرارت:آجرهای نیروگاهی در سیستم‌های خنک‌سازی که برای کنترل دمای اجزای توربین‌های گازی و سایر تجهیزات نیروگاه استفاده می‌شوند نیز کاربرد دارند. در این سیستم‌ها، آجرها به‌عنوان یک عایق حرارتی و به‌منظور جذب حرارت اضافی و جلوگیری از افزایش دمای سیستم به‌کار می‌روند.

کاربرد در نیروگاه‌های گازی:آجرهای نیروگاهی در توربین‌های گازی که معمولاً در نیروگاه‌های گازی استفاده می‌شوند نیز کاربرد دارند. این آجرها در قسمت‌های مختلف توربین گازی قرار می‌گیرند تا از گازهای داغ حاصل از احتراق و نیز از آسیب‌های ناشی از دماهای بالا به تجهیزات محافظت کنند.

مقاومت در برابر نیروهای مکانیکی:آجرهای نیروگاهی در معرض نیروهای مکانیکی ناشی از گردش پره‌های توربین و یا تغییرات فشار هستند. این آجرها باید قادر به تحمل فشار و تنش‌های مکانیکی شدید باشند تا بتوانند در برابر نیروهای وارد شده آسیب نبینند و عمر طولانی‌تری داشته باشند.

مواد تشکیل‌دهنده آجرهای نیروگاهی

آجرهای نیروگاهی به‌طور خاص برای تحمل شرایط سخت و شدید محیطی مانند دماهای بالا، شوک‌های حرارتی، سایش و فرسایش شیمیایی طراحی شده‌اند. این آجرها معمولاً از مواد دیرگداز و مقاوم به حرارت ساخته می‌شوند که بتوانند به‌طور مؤثر از تجهیزات نیروگاه‌ها محافظت کنند و عملکرد بهینه داشته باشند. در ادامه به بررسی مواد تشکیل‌دهنده اصلی آجرهای نیروگاهی پرداخته می‌شود:

سیلیس (SiO₂):سیلیس یکی از مهم‌ترین مواد تشکیل‌دهنده آجرهای نیروگاهی است. سیلیس به‌عنوان یک ماده دیرگداز شناخته می‌شود و به آجرها کمک می‌کند تا مقاومت بالایی در برابر دماهای بسیار بالا داشته باشند. سیلیس همچنین می‌تواند استحکام آجر را در برابر فشار و تنش‌های مکانیکی افزایش دهد. ترکیب سیلیس با سایر مواد، مقاومت آجر را در برابر گازهای خورنده و شیمیایی افزایش می‌دهد.

 آلومینا (Al₂O₃):آلومینا یا اکسید آلومینیوم نیز یکی دیگر از مواد اصلی در ترکیب آجرهای نیروگاهی است. آلومینا به آجرها کمک می‌کند تا مقاومت بالایی در برابر حرارت و شوک‌های حرارتی داشته باشند. همچنین آلومینا مقاومت آجرها را در برابر ترکیبات شیمیایی خورنده مانند سولفور و اکسیدها بهبود می‌بخشد. آلومینا یکی از مواد رایج در تولید آجرهای نسوز است که برای شرایط خاصی مانند توربین‌های گازی و محفظه‌های احتراق استفاده می‌شود.

 کربن (C):کربن به‌عنوان یک ماده دیرگداز با مقاومت بالا در برابر حرارت در ترکیب برخی آجرهای نیروگاهی وجود دارد. این ماده کمک می‌کند که آجرها تحمل بهتری در برابر دماهای شدید و تغییرات سریع دما داشته باشند. کربن در بعضی آجرهای نیروگاهی به‌ویژه آن‌هایی که تحت فشار حرارتی بالا قرار دارند، نقش مهمی در افزایش عمر و عملکرد آجر ایفا می‌کند.

کلسیم اکسید (CaO):کلسیم اکسید یا آهک یکی دیگر از ترکیبات مهم در ساخت آجرهای نیروگاهی است. آهک به افزایش استحکام آجر در برابر گازهای خورنده کمک می‌کند و در برابر شرایط محیطی که شامل گازهای اسیدی مانند دی‌اکسید گوگرد است، مقاوم است. این ماده همچنین به آجرها کمک می‌کند تا مقاومت بالایی در برابر تغییرات دما و فشار ایجاد شود.

منیزیا (MgO):منیزیا یا اکسید منیزیم، به‌عنوان یکی از مواد دیرگداز استفاده می‌شود که به آجرهای نیروگاهی کمک می‌کند تا در برابر حرارت و تغییرات دما مقاوم باشند. این ماده به‌ویژه در آجرهایی که برای استفاده در شرایطی با درجه حرارت بالاتر از 1600 درجه سانتی‌گراد طراحی شده‌اند، مفید است.

فازهای شیشه‌ای:در آجرهای نیروگاهی، فازهای شیشه‌ای ممکن است به‌عنوان محصول فرعی از واکنش‌های حرارتی در طول فرآیند تولید تشکیل شوند. این فازهای شیشه‌ای به‌ویژه در ترکیب با دیگر مواد دیرگداز مانند سیلیس و آلومینا می‌توانند مقاومت بیشتری در برابر آسیب‌های شیمیایی و مکانیکی به آجرها بدهند.

ترکیبات منگنز (MnO):منگنز به‌عنوان یک ماده افزودنی در برخی آجرهای نیروگاهی استفاده می‌شود تا از آسیب‌های ناشی از گازهای خورنده و اکسیژن جلوگیری کند. این ماده به‌ویژه در آجرهای مقاوم در برابر فرآیندهای اکسیداسیون نقش موثری دارد.

 اکسیدهای فلزی دیگر:در برخی آجرهای نیروگاهی، اکسیدهای دیگر فلزات مانند آهن (Fe₂O₃)، تیتانیوم (TiO₂) و کروم (Cr₂O₃) نیز به‌عنوان مواد افزودنی به‌کار می‌روند تا ویژگی‌های شیمیایی و مکانیکی آجر را بهبود بخشند. این مواد معمولاً در مقادیر کم به ترکیب آجر اضافه می‌شوند و به تقویت مقاومت آجر در برابر فشار و سایش کمک می‌کنند.

مواد افزودنی دیرگداز ویژه:در برخی از آجرهای نیروگاهی، مواد افزودنی خاصی مانند فریت‌ها، کاربیدها و نیتریدها برای افزایش مقاومت آجرها به حرارت و سایش استفاده می‌شود. این مواد می‌توانند مقاومت آجر را در برابر فرسایش ناشی از گازهای داغ، شلیک‌های حرارتی و فشارهای مکانیکی افزایش دهند.

 مواد نانو و فناوری نانو:با پیشرفت فناوری، آجرهای نیروگاهی جدید به کمک فناوری نانو تولید می‌شوند. این فناوری به تولید آجرهایی با مقاومت بهتری در برابر حرارت، شوک حرارتی و فرسایش شیمیایی کمک می‌کند. استفاده از نانوذرات در تولید آجرهای نیروگاهی بهبود خاصیت دیرگدازی و افزایش عمر مفید آن‌ها را ممکن می‌سازد.

نقش آجرهای نیروگاهی در صنعت برق

آجرهای نیروگاهی نقش بسیار مهمی در بهینه‌سازی عملکرد توربین‌های گازی و تولید برق دارند. این آجرها نه‌تنها باعث کاهش اتلاف انرژی و حفظ دما در محفظه احتراق می‌شوند، بلکه به‌طور مستقیم بر عمر مفید توربین‌ها و کارایی آن‌ها تأثیر می‌گذارند. علاوه بر این، آجرهای نیروگاهی با ایجاد مقاومت در برابر سایش و فرسایش، به‌طور قابل توجهی هزینه‌های نگهداری و تعمیرات نیروگاه‌ها را کاهش می‌دهند.

در ایران، شرکت اطلس‌سرام‌کویر با استفاده از روش‌های پیشرفته تحقیق و توسعه و فناوری نانو، آجرهایی تولید کرده است که با استانداردهای جهانی مطابقت دارند. این آجرها در محفظه احتراق توربین‌های گازی در نیروگاه‌های کشور مانند نیروگاه دماوند، یزد و ایسین نصب شده‌اند و از آن زمان تا به امروز به‌طور مداوم در حال کارکرد هستند.

چالش‌های تولید آجرهای نیروگاهی در ایران

تولید آجرهای نیروگاهی در ایران با چالش‌های خاص خود روبرو است. یکی از اصلی‌ترین چالش‌ها، تحریم‌های بین‌المللی است که باعث شده بسیاری از مواد اولیه و فناوری‌های پیشرفته به‌سختی وارد کشور شوند. با این حال، شرکت اطلس‌سرام‌کویر توانسته است با تکیه بر دانش فنی داخلی و مهندسی معکوس، آجرهای مورد نیاز نیروگاه‌ها را تولید کند و به بازارهای داخلی عرضه نماید.

دیگر چالش‌های موجود شامل نیاز به دقت بالای ابعادی در تولید آجرها، مقاومت در برابر تنش‌های ترمومکانیکی و نیاز به آزمایش‌های دقیق در شرایط واقعی نیروگاه‌هاست. به‌طور مثال، آجرهای نیروگاهی باید از دقت ابعادی بالایی برخوردار باشند، به‌طوری‌که برای اندازه‌گیری دقیق آن‌ها از دستگاه‌های پیشرفته مانند CMM (ماشین اندازه‌گیری مختصات) استفاده می‌شود.

تولید آجرهای نیروگاهی در ایران به‌ویژه توسط شرکت اطلس‌سرام‌کویر نشان‌دهنده توانمندی کشور در تولید و استفاده از فناوری‌های پیشرفته است. این آجرها با ویژگی‌های منحصر به‌فرد خود، به‌ویژه در برابر دماهای بالا، شوک‌های حرارتی و سایش، نقش حیاتی در بهینه‌سازی عملکرد توربین‌های گازی و تولید برق ایفا می‌کنند. با توجه به نیاز روزافزون به تولید برق در کشور و کمبود واردات این نوع آجرها، تولیدات داخلی می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر کاهش وابستگی به واردات و تأمین نیازهای صنایع مختلف کشور مؤثر باشد.

در نتیجه، سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه در زمینه تولید آجرهای نیروگاهی و گسترش استفاده از فناوری‌های نوین در این صنعت، می‌تواند به افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه‌های نگهداری در نیروگاه‌های کشور کمک نماید. همچنین، این دستاوردها می‌تواند به‌عنوان الگویی برای سایر صنایع مشابه در ایران مطرح شود.